"Geschiedenis moetje kunnen voelen en proeven."
Op 10-jarige leeftijd kreeg ik, Roy Jacobs, van mijn vader een bajonet uit de Tweede Wereldoorlog cadeau. De bajonet was het eerste voorwerp in een verzameling van thans ruim 150.000 objecten uit het verleden.
Ik woon met zijn vrouw Eefje en jongste zoon Tycho in de watermolen van Grevenbicht. Nagenoeg de gehele watermolen is omgetoverd in een museum over de geschiedenis van de regio, met als hoofdonderwerp WOII.
Achter ieder voorwerp schuilt een verhaal. Zo is er de originele stafkaart van majoor Evans (de bevrijder van Susteren), het motorblok van een in de regio neergestort vliegtuig (Stuka) en een helm van één van de eerste Amerikaanse soldaten die voet hebben gezet op Limburgse bodem.
In 2015 aan de collectie toegevoegd is een Duitse sabel van een soldaat uit Selfkant. Deze persoon is in 1942 gesneuveld in Stalingrad. De familie heeft me dit bijzondere item geschonken, zodat het tentoongesteld kon worden. Het museum is een samenbundeling van honderden persoonlijke, regionale verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, zonder het massale van de bekende grote oorlogsmusea.
In grote musea zie je voornamelijk anonieme tanks en allerlei geschut, in de watermolen heeft ieder afzonderlijk voorwerp zijn eigen intieme verhaal, dat maakt het museum uniek in de regio.
Naast de ruime collectie over de Tweede Wereldoorlog is er ook een hoek ingericht over de Eerste Wereldoorlog en zijn er items te vinden die te maken hebben met de vergeten oorlog in Nederlands Indië en de VN vredesoperaties na W.O.2 waaraan Nederland deelgenomen heeft, alsmede een ruime collectie voorwerpen uit het regionale Romeinse verleden.